PHI

ATD / Caroline Geiser / Menno Meijners

di 27 mei ’25 - vr 30 mei ’25

Een voorstelling die waarheid en waarachtigheid onderzoekt.

di 27 mei ’25

vr 30 mei ’25

di 27 mei ’25

19:00

Try-out

Frascati, Amsterdam

Frascati 4

Geweest
wo 28 mei ’25

19:00

Première

Frascati, Amsterdam

Frascati 4

Geweest
do 29 mei ’25

19:00

Frascati, Amsterdam

Frascati 4

Geweest
vr 30 mei ’25

19:00

Frascati, Amsterdam

Frascati 4

Geweest

Wat bedoelen we als we zeggen dat iets waar is? Kunnen we nog steeds spreken van ‘waarheid’ in een wereld die gevormd wordt door conflicterende perspectieven, verschuivende verhalen en gecureerde realiteiten? PHI nodigt je uit voor een theatrale reis die er niet op gericht is de waarheid te verklaren, maar om het gewicht ervan te voelen, de grenzen ervan te bevragen en te zien hoe het ons raakt.

Gecreëerd tussen seminar en podium, is PHI een voorstelling die voortkomt uit een ongewoon experiment: een repetitieruimte bezocht door filosofie. De reis van de makers Caroline en Menno begon met de studie van filosofische teksten die de betekenis van waarheid en onze houding ten opzichte ervan onderzoeken. Russell, Derrida, Badiou, Foucault, Williams; hun ideeën vormden de leidraad. De gesprekken hierover werden vervolgens door middel van improvisatie, fysiek theater en ruimtelijke verkenning omgezet in een live reflectie op de ervaring van waarheid vandaag de dag.

In plaats van een lezing of een verhaal biedt PHI een mozaïek van momenten, verankerd in een ruimte gecreëerd door Menno Meijners. Het concept voor de scenografie ontstond rondom verschillende perspectieven van ‘heilige’ structuren. Het ontwerp is een abstracte interpretatie van waarheid en de ontwikkeling ervan. Gedurfde keuzes zorgen ervoor dat zichtlijnen geblokkeerd worden, en het ontwerp in de weg staat. Het is een omgeving die je omhult, waar abstracte vragen visuele ervaringen worden.

De scenografie is volledig gemaakt van afvalmateriaal. Behalve verf is er geen nieuw materiaal toegevoegd om het ontwerp te creëren. Het helpt om de ecologische voetafdruk van dit stuk klein te houden, maar toont ook een andere benadering van het ontwerpproces, waarbij het materiaal de start is, en leidend.

Van spanning tot tederheid, abstractie tot belichaming, PHI onderzoekt hoe onze overtuigingen over waarheid onze relatie met elkaar, de maatschappij en onszelf beïnvloeden. Het resultaat is een theatrale essay: poëtisch, fysiek, soms gefragmenteerd, altijd levend.

PHI is er niet om antwoorden te geven, maar om ruimte te bieden aan het stellen van vragen. In een culturele omgeving gekenmerkt door de twijfel of we ooit ‘waarheid’ zullen verkrijgen, kunnen we dan waarachtig blijven?

Dit is de afstudeerperformance van Caroline Geiser (Regie opleiding) en Menno Meijners (Scenografie opleiding) van de ATD (Academie voor Theater en Dans) in Amsterdam.

Taal: Engels

Credits

regie Caroline Geiser scenografie Menno Meijners performance en cocreatie Sairah Erens, Carina de Vroome, Türkü Köksel, Ghinwa Abou Zein en Coleman Kelly dramaturgie Nona Wallerbosch muziek en geluidsontwerp Luka Schuurman productie Daniëlle Heunks productie stagiar Lars Smit lichtontwerp en technische assistentie Kiki Heslenfeld en Marcel Slagter mentor regie Thomas Lammers mentor scenografie Baukje Trenning met speciale dank aan Martijn Boven, Morgane Ziegler, Berthe Spoelstra, Bart Visser, Judith van de Pas, Kasper Scholte, Daan Westerdorp, Gemma van Kruijsbergen, Annebeth Vlietstra, Lois Maat, Sjoerd Sporken, Henk de Haas.

Over de makers

Caroline Geiser (1996) is een Zwitsers-Colombiaanse regisseur die dit jaar afstudeert aan de regieopleiding van de AHK. In haar werk zoekt ze naar bruggen tussen het analytische en het intuïtieve, het metafysische en het lichamelijke, als manier om haar eigen fragmentatie te begrijpen. Ze gebruikt auto-theorie om te verwerken, analytische filosofie om te ontleden en theater om ons te verbinden met de wereld waarin we navigeren.

Haar artistieke praktijk is geworteld in onderzoek en filosofische reflectie, maar krijgt vorm in een intensief, intuïtief en coöperatief repetitieproces. Ze onderzoekt de absurditeit van het bestaan niet via traditionele verhalen of personages, maar door het publiek direct te confronteren met gelaagde, zintuiglijke ervaringen. In plaats van het publiek te vragen zich (altijd) on empathie voor personages, creëert haar werk een geladen ruimte tussen podium en toeschouwer, waar taal – gesproken, visueel, muzikaal of fysiek – zowel wordt onderzocht als ontmanteld.

Menno Meijners (1992) studeert af aan de Scenografie opleiding van de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam. Als ruimtelijk ontwerper durft Menno je te confronteren. Met jezelf, en met de maatschappelijke gewoontes om ons heen. Hij creëert ruimtes waar je niet omheen kunt, zonder dat ze opdringerig zijn. In zijn werk is vaak een subtiel spel van absurditeit en ironie terug te vinden. En ontwerpen zijn meestal conceptueel, abstract en esthetisch. In de laatste twee jaar van zijn studie maakte hij alleen nog ontwerpen met geleend materiaal of afval.

Voorheen studeerde Menno in gebieden zoals architectuur, beeldende kunst, maar ook bestuurskunde. Het creëren van nieuwe combinaties ziet hij als zijn rol als ontwerper. Gefascineerd door verandering ambieert hij 'changemaker' te worden, waarbij complexe vragen niet afschrikken. En al het (on)mogelijke vertaald kan worden in uitgesproken, ruimtelijke ontwerpen die het publiek verleiden anders te denken.