Birds (12+)

Dalton Jansen / DOX
Tue 23 Apr ’24 and Wed 24 Apr ’24
Echte vrijheid, hoe ziet dat eruit?
Tue 23 Apr ’24
and
Wed 24 Apr ’24

De jonge talentvolle choreograaf en danser Dalton Jansen keek in de jeugdzorginstelling waar hij opgroeide vaak uit het raam naar de vogels buiten. Ze waren vrij, maar wel de hele dag bezig hun eten bij elkaar te sprokkelen. Hoe zou het hem zelf vergaan als hij straks vrij was? Zou hij het redden, daar in de buitenwereld? In de DOX-voorstelling Birds verbeeldt Dalton de moeilijke weg naar volwassenheid van jongeren die niet thuis kunnen wonen.

In de voorstelling vol dans, spoken word en muziek word je meegezogen in de belevingswereld van de jongeren die wonen in een jeugdzorginstelling. Hoe deal je met de toekomst als je geen veilig nest hebt gehad? Ben je wel klaar voor de maatschappij? En is de maatschappij wel klaar voor jóú?

Dalton wil met Birds laten zien dat het kan: je uit een benarde situatie vechten, al is het niet makkelijk. ‘Als je in een jeugdzorginstelling woont, kun je het gevoel hebben dat je een outsider bent. Ouders, vakanties, een ‘gewoon’ leven: dat ken je allemaal niet.

Nadenken over de toekomst kan daarom heel beangstigend zijn. Ook is er vaak niet veel oog voor talent in dit soort instellingen. Dat ik wilde dansen, vonden ze daar bijvoorbeeld geen goed idee. Door met deze jongeren te praten en hier een voorstelling over te maken wil ik hun wensen en dromen zichtbaar maken, ze een stem geven.’

In Birds vertaalt Dalton de verhalen van de jongeren met wie hij sprak naar een caleidoscopische mix van disciplines, die uitdaagt tot reflectie. Hoe ga jij om met tegenslag? Durf je te dromen? Sla jij je vleugels uit, in de hoop dat je kunt vliegen?

Nagesprekken met Dalton Jansen 

Direct na de voorstellingen op dinsdag en woensdag zal maker van de voorstelling Dalton Jansen kort in gesprek gaan met het publiek. Waar hebben we naar gekeken? Wat is er blijven hangen en wat wilde Dalton met dit verhaal precies vertellen? 

  • Duur: 60 min
  • incl. nagesprek met Dalton Jansen 

In de pers

“In het nagesprek bleek hoeveel emoties Birds oproept, door de duidelijke taal van binnenuit: herkenning, pijn, boosheid, gemis. Alsook een tegengeluid van een twintiger die zichzelf terugvond dankzij gesloten jeugdzorg.” ★★★★ Volkskrant

"Birds is vooral geslaagd als een recht-voor-zijn-raap getuigenis in theatrale vorm, een pleidooi voor een systeem dat de jongere centraal stelt. Verplichte kost voor jeugdhulpverleners." NRC

"De nieuwe voorstelling Birds gaat over gekooid zijn in een jeugdzorginstelling. In een combinatie van dans, muziek en spoken word toont choreograaf Dalton Jansen de onvrijheid die hij zelf aan den lijve ondervond." Trouw

Over Dalton Jansen

Dalton maakt met Birds zijn eerste avondvullende voorstelling bij DOX. Eerder maakte hij bij Theater Rotterdam een drieluik kortere studies over hetzelfde thema, To the Edge I, II en III. Bij DOX maakte hij de choreografie voor Wat me niet breekt, over jongeren die zich zonder ouders door het leven moeten slaan, en maakte hij samen met maker Timothy de Gilde de opzwepende voorstelling Recht. Ook onderzocht hij in de voorstelling Run Quiet bij Theater Rotterdam de traditionele dansen van de Antillen en de invloed van zijn roots op zijn ontwikkeling als choreograaf.

De voorstellingen van DOX gaan altijd over onderwerpen die herkenbaar zijn voor jongeren. Cross-overs van theater, spoken word en dans zijn favoriet, jongerencultuur de inspiratiebron.

concept Dalton Jansen choreografie Dalton Jansen i.s.m. Rúben Garcia Arabit, Jefta Tanate en in cocreatie met performers eindregie Anne Maike Mertens tekstbijdrage Bart van den Donker, Leandro Ceder, Dalton Jansen, Anne Maike Mertens en in cocreatie met performers dans en spel Tuan Tran, Youri Peters en Joenoes Polnaija muziek Winterdagen lichtontwerp Jasper Nijholt kostuumontwerp Odair Pereira en Melitia Grace Wiebers artistieke coaching Timothy de Gilde & Hildegard Draaijer coproductie van Stichting BlackBirds met DOX, Productiehuis Theater Rotterdam & Nineties productions met dank aan Yousri Benriad, Patricia Furtado, Lili Mercera, Jary Dekkers van stichting Pameijer voor hun bijdrage aan de voorstelling