on smoke and airconditioning

In de pers 

"Ik wil dat het publiek niks meer hoeft, gewoon kijkt en dingen voelt"  Gerben Vaillant in NRC over  A sense of an ending 

"Het einde van de wereld als gedeconstrueerde rampenfilm" Theaterkrant 

"Het beste in de theaters van 2024." Het Parool

"Een performance die fascineert tot en met de laatste scène.'' Theaterkrant 

"On almost every page, over de eindeloze inwisselbaarheid van mensen en dingen, tilt je op en voert je mee. Performancemaker Gerben Vaillant is er eentje om te onthouden."  Het Parool 

Over Gerben Vaillant 

Gerben Vaillant (1994) is een interdisciplinair performancemaker. Tijdens zijn studie aan de mime-opleiding (AHK) ontwikkelde hij een fascinatie voor het maken van voorstellingen waarin de afstand tussen mens en realiteit centraal staat: Daar waar het de mens niet lukt (onderdeel van) een geheel te zijn. Even gevoelig als radicaal werkt hij met verschillende vormen: Tekst, dans, beeld, filosofie, trash, het kan altijd nog alles worden, maar is vaak atmosferisch en soms verwarrend van aard. Uiteindelijk hoopt hij bij te dragen aan een weergave van de werkelijkheid op een manier dat ze beter bij ons past.

Gerben werkt regelmatig samen met componist en sound-designer Timon Persoon. Deze intensieve samenwerking zorgt ervoor dat muziek en beeld elkaar tot grotere hoogte brengen. Ze bouwen samen aan een haast cinematografisch universum, die in iedere voorstelling doorgroeit. Daarnaast verbinden zij ook hun afzonderlijke voorstellingen en muziekstukken met elkaar. 

Hij presenteerde zijn vooronderzoek Things when they're gone  bij Frascati Producties tijdens Beginnings ('21) en werkte dit het jaar erna uit tot de Frascati-productie The Other Everything.  Begin '23 maakte Gerben bij Frascati Producties  A sense of an ending. In '24 volgde, opnieuw in coproductie met Frascati Producties, on almost every page.

Over Fleur van den Berg

Fleur van den Berg (1981) is een kunstenaar, performer en maker in het gebied waar het fysieke en het filosofische elkaar ontmoeten.

Tijdens haar studie (Mime Opleiding, AHK Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, 2011) ontwikkelde ze een praktijk waarin haar maakprocessen een onderzoek waren naar een bestaan, misplaatst, betekenisloos, wetende dat ons 'zijn in deze wereld' slechts tijdelijk is, fataal, zou je kunnen zeggen. Wat maakt dat we blijven vechten om in te leven.

Haar werk voelt alsof je vertoeft in een boek, een schilderij of een eigenaardige architectuur, waar je op je hoede moet zijn voor scherpe randen, wanneer je een hoek omgaat, of een paper-cut wanneer je een pagina omslaat. Een ontmoeting met haar publiek staat buiten kijf, hoewel nooit een geforceerde participatie, eerder een wederzijds commitment of engagement waarin afspraken worden gemaakt. Afspraken om je over te geven, om verwarring toe te laten, om (aan)geraakt te worden. Om te belanden op plekken waarvan we het bestaan ​​niet kenden. In onze geest, in ons lichaam, in deze wereld.

Het moeiteloze wisselingen tussen functies en verantwoordelijkheden kenmerken haar manier van werken: van performer naar dramaturg, van schrijver naar beweger, van technicus naar scenograaf, naar begeleider. Ze raakt alles aan, in samenwerking met het hele team. Trainen, lesgeven, onderzoeken, leren, ontwikkelen.