Stemmen uit Beton #3 Kid's-Eye View

De Bijlmermeer was ooit 'de betonnen droom’ van architect Siegfried Nassuth, die in de jaren '60 het ontwerp bedacht. Die droom botste in de decennia die volgden op de realiteit. Met achter haar een onstuimige geschiedenis, wordt Groeneveen in Kid’s-Eye View opnieuw gezien, opnieuw gedroomd, opnieuw verteld. De stemmen van verschillende generaties kinderen leiden ons naar een wereld waar dromen zin heeft en richting geeft. Het tweede couplet van het Dies Irae wordt gecomponeerd en gezongen als een ode aan het kind in elk van ons.

Na vier weken resideren in Groeneveen in augustus reconstrueren Timo en Naomi in september in Frascati 4 de flat als een meerlagige plattegrond waarin dromen en realiteit door elkaar heen lopen. Het wordt een muzikale, verhalende reis door de tijd tot die ons voorbij vandaag, kritisch naar morgen doet kijken. Wie kan werkelijk dromen, en wiens dromen zijn zelfs voor zichzelf onhoorbaar geworden? De klanken van het tweede couplet van het Dies Irae mengen zich met audiofragmenten uit interviews, met kleuren die uit dromen voortkomen en met foto’s door kinderogen vastgelegd.