Double bill: Plastic Fantastic / Women are complex

Kato Cornil / Laura Nieuwenhuis (Toneelacademie Maastricht - Regie)
do 7 dec ’23 en vr 8 dec ’23
Een double bill waarin zowel ultieme schoonheid en de grenzen van de eigen maakbaarheid worden onderzocht alsook vrouwelijke stereotypen satirisch worden uitgelicht.
do 7 dec ’23
en
vr 8 dec ’23

Een double bill waarin twee voorstellingen te zien zijn van jonge makers Kato Cornil en Laura Nieuwenhuis. Ze studeren dit jaar beiden af aan de Toneelacademie Maastricht (regie). In deze double bill introduceren ze hun werk aan de wereld.

Plastic Fantastic - Kato Cornil

In Plastic Fantastic drijft een jonge vrouw zichzelf tot het uiterste in haar zoektocht naar de ultieme schoonheid. Kan zij de meest schone, de meest ware versie van zichzelf worden?

Is zij te mooi om waar te zijn?

Elfriede Jelinek confronteert ons in haar prinsessendrama’s met de positie van de vrouw in de moderne samenleving. Haar Sneeuwwitjedialoog zoomt in op de verwevenheid van de Schoonheid, de Waarheid en de Dood. In deze afstudeervoorstelling gaan regisseur en spelers op zoek naar hoe dwingend onze schoonheidsidealen zijn, en welke rol onze angst voor de dood daarin speelt.

Women are complex - Laura Nieuwenhuis

Een satirische muziekvoorstelling die de worsteling met vrouwelijke stereotypen op scherp zet. Women are complex neemt je mee in de complexe wereld van identiteit en verwachtingen. "Wie bepaalt wie we zouden moeten zijn?" is de centrale vraag die deze muzikale voorstelling op fascinerende wijze verkent.

In samenwerking met de acteurs schreef Laura Nieuwenhuis een tekst die de diepgewortelde stereotypen en normen die vrouwen in onze maatschappij beperken belicht. De voorstelling is schrijnend, muzikaal en laat de worsteling van vrouwen zien. Met scherpe satire en zelfgeschreven teksten steekt ze de draak met de verwachtingen die vrouwen worden opgelegd en toont ze de kracht van authenticiteit. 

Credits

Plastic Fantastic
regie Kato Cornil tekst Elfriede Jelinek (uit ‘De dood en het meisje’) spel Stefana Kraaijestein, Robin Zaza Launspach lichtontwerp Ine Roeder advies kostuumontwerp Ylke Siemensma advies scenografie Bonnie Verhoeven lichtontwerp en techniek Ine Roeder begeleiding Annelore Crollet poster Sasha Kurensky vooronderzoek Romy Gevers, Stefana Kraaijestein, Robin Zaza Launspach, Mae Rovers, Trix van Erkel

Women are complex
regie Laura Nieuwenhuis spel Fabiënne Rutten, Shanaya Dap en Laura Nieuwenhuis kostuums Iga van der Moeren dramaturgie Nina Wijkel techniek en lichtontwerp Ine Roeder muziek Sasha Kurensky begeleiding Luit Bakker tekstuele ondersteuning Jesse Gunsing foto Alphons Nieuwenhuis poster Bas Nieuwenhuis met dank aan Kannunik Salden /Nieuwenhof, Joris Buizer, Nina Willems, Yori Steigstra en Armin Dorrani

Over de makers

Kato Cornil (2000) studeert in 2024 af aan de regieopleiding van Toneelacademie Maastricht. In haar werk laat Kato zich inspireren door de zinzoekende mens, en het falen in die zoektocht. Ze heeft een fascinatie voor melancholie en verveling. Terugkerende thema’s zijn sterfelijkheid, schoonheid en veroudering. 

Empathie is haar vertrekpunt, omdat ze gelooft dat zowel de maker als het publiek zich in elkaar dienen in te leven in het theater. Kato gaat steeds een verbinding aan met haar publiek. Ze streeft naar een vorm van theater die laagdrempelig is en stof tot nadenken geeft. Haar stijl wordt gekenmerkt door humor, vaart, een existentieel en soms duister kantje, en een enorme liefde voor taal. 

Laura Nieuwenhuis (1999) studeert in 2024 af aan de regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht. Laura is gefascineerd door beschadigde personen. Mensen die buiten de maatschappij vallen, die niet gezien en gehoord worden. Waarover wordt geoordeeld zonder dat ze daartegenin kunnen gaan. Iedereen draagt een pijn met zich mee, maar hoe deze te uiten? Vaak gebeurt dat via woede. Wat schuilt er achter die woede? Ze gelooft erin dat je pijn recht in de ogen aan moet kijken om erdoorheen te gaan en het te kunnen accepteren. 

Haar voorstellingen wisselen van een expliciete toon tot een abstracte tekst waarin je de binnenwereld ziet. Door middel van muziek en beeld doet ze een beroep op je gevoelswereld. Ze gelooft erin dat theater een vorm van verwerking teweeg kan brengen. En neemt het publiek mee in een ervaring die ze wel aan moéten gaan om vervolgens na te moeten denken en praten over hun gevoelswereld.