ሂወት – HER NAME MEANS LIFE

Over Saron Tesfahuney

Wie ben je als maker/kunstenaar?

Ik ben cultural artist Educator. Ik gebruik de kracht van doelgroep om hun te empoweren. I look at what’s strong instead of what’s wrong. Als maker ben ik soort van detective. Ik onderzoek alles vanuit afro-centric blik, het is andere narratieve dan de westerse blik op de wereld. Bijvoorbeeld voor mijn voorstelling van jaar 3 heb ik rituele theatervoorstelling gemaakt aan de hand van coffee ceremonie over grote opa van Alexander Pushkin. Aan de hand van het boek “the negro of peter the great”. In mijn voorstelling schrijn ik een andere perspectief wie was de grote opa van Pushkin voordat hij tot slaafgemaakt was en als cadeau gegeven aan peter the great. Hij was een prins voordat hij gestolen was. “Slavery is not African history, Slavery interrupted African history” Mutabaruka.

Wat zijn je ambities?
Ik ben kunstenaar en door middel van mijn kunst bouw ik bruggen tussen eurocentrische blik en afro centrisch blik. Om verbinding te maken tussen verschillende werelden. Kunst is fantastisch middel om je kwetsbaar te stellen en onbeschreven dingen bespreekbaar te maken. Zoals het afrikaan gezegde “united we are rock and divided we are sand”. Ik verzamel alle zand bij elkaar als maker en als kunstenaar ik zoek naar een artistiek vertaling waarin ik een rock van kan maken. Dit uitoefenen als cultural artist educator bij verschillende organisaties is mijn ambitie.  
 
Waar haal je je inspiratie uit?
Uit mijn cultuur en traditie, ik ben geboren en gegroeid in Eritrea, Oost Afrika. En ik woon nu 10 jaar in Nederland. Er zit zo veel rijkdom en kennis in mijn land. Voor mijn essay heb ik onderzoek gedaan naar het ritual theater as a healing practice. Er zit veel genezing en betekenis in het leven bij het gebruiken van rituelen waarmee ik ben mee gegroeid. Hier in het westerse is alles intellectueel, alles moet begrepen worden in het hoofd. Maar niet alles in het leven kan je begrepen. Sommige dingen kan je alleen maar voelen en niet begrijpen. Mijn ervaring in de western is dat ik weer moet ik praten over hoe ik me voel. Om mezelf te begrijpen en begrepen te worden. Ik moet worden geven aan mijn gevoelens maar worden zijn net te kort om uitteleggen hoe ik me voel. Maar bij de rituelen begrijp ik mij zelf zo veel beter en kan ik met energie communiceren. Mijn gevoelen en ziel krijgen een plek bij de rituelen die niet kunnen krijgen bij intellectueel. Dat kan ik doen met een groep. Daar mag je energie samenbleven en daarbij mag je even voelen en je lichaam begrijpt het. Dat het intellectueel nog niet binnen is doet het niet toe. Het komt vanzelf.