Dek

‘ik wou dat mijn lezers oud werden, en mij lazen van verre.’

‘een biograaf die m'n gedrukte werken tot uitgangspunt neemt om m'n leven te beschrijven, kan niet veel anders dan onzin voor de dag brengen.’

‘gedachten heeft ieder. by weinigen worden ze tot denkbeelden. nog minder zyn er, die vorm en kleur weten weer te geven van die beelden. en wie dit doet, hoort gedurig: ‘juist wat ik dacht’. ja, op omtrek na, op kleur na, op schaduw na. dat is: op zeer veel na.’

-discordia speelt ‘dek’ ‘leven en werk van eduard douwes dekker’, meester van de paradox, die schreef onder de naam ‘multatuli’.

-steeds speelt zijn naam, zijn fantastische fictie een rol in de gedachtes die rondgaan tijdens het maken van veel van onze voorstellingen, het was dus te verwachten dat het er ooit van komen zou.

-ze komen eraan: de ‘ideeen’ de citaten, de provocaties, vervreemdende geëngageerde verhalen uit de ongelofelijke ‘max havelaar’, de autobiografie van de jonge schrijver genaamd ‘woutertje’ in een eigentijdse konstruktie van dialogen en fragmentarische figuren.

-de biografie zal er doorheen schemeren; de schitterende taal van de schrijver dragen het stuk en poëzie zal niet ontbreken.

-fjodor dostojewski, zijn illustere tijdgenoot zal vergelijkbaar materiaal leveren en ook bij friedrich nietzsche zijn veel overeenkomstige ideeën te vinden. andere verlichte 18de,19de en 20ste eeuwers geven act de presence.

‘in de warme vooravond van 29 juni 1872 zat multatuli bij het open raam de krant te lezen. om acht uur zou hij de stad ingaan, waar de taalkundige carl riecke een lezing zou houden.’

'dek’, zei mimi om kwart voor acht, ‘het zal tijd worden je te kleden. het is dicht bij, maar je moet je nog kleden.’

‘zo’, antwoordde de schrijver lachend, ‘ik was het geheel vergeten.'