Daria Bukvić
Daria Bukvić (Bosnië-Herzegovina, 1989) studeerde in 2011 af aan de regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht. Voor haar eerste Frascati-productie koos zij Puin van Dennis Kelly, dat hij schreef korte tijd na 9/11. Als dochter van een islamitische, Bosnische moeder en een rooms-katholieke, Kroatische vader is Daria gefascineerd door de immense kracht van religie en hoe die mensen kan verbinden, maar ook uiteen drijven. “Ik ben als klein meisje uit Bosnië gevlucht. Ik heb met mijn moeder anderhalf jaar in een asielzoekerscentrum in Limburg gezeten. Ik was een zeldzame vreemdeling in een vrij xenofobe gemeenschap. Ik ben toen gevlucht in een geheel eigen wereld. Fantasie is het enige middel dat we hebben om onszelf te helpen. We worden geboren met ongelijke porties schoonheid, luxe en intellect. Maar fantasie hebben we allemaal. Die bepaalt uiteindelijk hoe je de wereld ervaart.”
Haar laatste voostelling The Raven / Een Requiem ging in oktober 2012 in Frascati WG in premiere. Uitgangspunt voor de performance was het klassieke gedicht The Raven van Edgar Allan Poe. Daria: “Onlangs is mijn grootmoeder overleden. Zestig jaar lang is zij gelukkig getrouwd geweest met mijn grootvader. Als een typisch ouderwets Kroatisch koppel lieten zij samen de wereld geloven dat hij de broek aan had, maar in werkelijkheid maakte zij de dienst uit. Ze hadden een band die niet stuk kon. En toch is nu een van hen dood…”. In The Raven/ Een requiem rouwt een man om zijn overleden vrouw. Wat te doen met een eenzaamheid die nooit meer opgelost zal worden?
Inmiddels is Daria Bukvić verbonden aan Het Nationale Theater en vanaf 2021 Theater Oostpool.
Producties
- Puin (Frascati Producties, 2012)
- The Raven/ Een Requiem (Frascati Producties, 2012)
Pers
"Met eenvoudige middelen weet de jonge regisseuse een fascinerend, beeldend landschap te creëren. Wellicht zagen we in The raven / Een requiem de hand van een operaregisseur in spe."
theaterkrant.nl