The Dancing Public

Pers

"Woedend, meedogenloos, pulseert haar lichaam.Het klopt, bezeten door de beats en stuiptrekkend in trance-achtige gebaren." Angela Conquet (The Conversation)

"De energie van Mette Ingvartsen is onmogelijk te weerstaan. Met opmerkelijk gemak vermengt The Dancing Public politieke, wetenschappelijke en historische inzichten." Jean-Marie Wynants (Le Soir)

"Haar lichaam wordt een object van strijd, aanspraak en bevrijding, in een jubelende climax." Delphine Goater (ResMusica)

"Een fascinerende, tellurische, communicatieve kracht." Marie Baudet (La Libre Belgique)

"Voor haar voorstelling The Dancing Public, een kruising tussen een lezing-performance en een nachtclubritueel waarbij het publiek helemaal uit zijn dak mag gaan, verdiepte de Deens-Brusselse choreografe zich in de geschiedenis van de dansmanie: "Het is helemaal anders dan de georganiseerde vorm van waanzin die we met carnaval vieren. Bij een choreomanie heeft het lichaam zichzelf niet meer onder controle.” Charlotte De Somvielle (De Standaard)

Over Mette Ingvartsen

Mette Ingvartsen is een Deense choreografe en danseres. Vanaf 1999 studeerde ze in Amsterdam en Brussel, waar ze in 2004 afstudeerde aan de school voor podiumkunsten P.A.R.T.S. Haar eerste voorstelling Manual Focus (2003) maakte ze terwijl ze nog studeerde. Enkele van haar vroege stukken zijn 50/50 (2004), to come (2005), It’s in The Air (2008) en GIANT CITY (2009) – deze voorstellingen stellen affect, perceptie en gevoel in vraag in relatie tot lichamelijke representatie. Haar werk kenmerkt zich door hybriditeit en houdt zich bezig met het uitbreiden van choreografische praktijken door dans en beweging te combineren met andere domeinen, zoals de beeldende kunsten, technologie, taal en theorie.

Een belangrijk deel van haar werk werd ontwikkeld tussen 2009 en 2012 met The Artificial Nature Series, dat zich via choreografie richtte op een herconfiguratie van relaties tussen menselijk en niet-menselijk handelingsvermogen. De reeks bevat drie voorstellingen zonder enige menselijke aanwezigheid: evaporated landscapes (2009), The Extra Sensorial Garden (2011) The Light Forest (2010), en twee waarin de menselijke figuur werd geherintroduceerd: Speculations(2011) en het groepswerk The Artificial Nature Project (2012). In contrast daarmee schrijft haar recentste reeks, The Red Pieces - 69 positions (2014), 7 Pleasures (2015), to come (extended) en 21 pornographies (2017) - zichzelf in een geschiedenis van menselijke voorstellingen in, met een focus op naaktheid, seksualiteit en de manier waarop het lichaam historisch gezien altijd een politiek strijdtoneel was. In 2019 ging Moving in Concert in première, een abstracte groepschoreografie die focuste op de verstrengeling tussen mensen, technologie en natuurlijke materialen.

The Life Work, een in situ project met senioren in het Ruhrgebied in Duitsland, dat het wil hebben over migratieproblemen en een nieuwe solo, The Dancing Public, geïnspireerd op een fascinatie voor dansmanieën uit de loop van de geschiedenis, gingen in 2021 in première. Ingvartsen richtte haar gezelschap op in 2003 en sindsdien is haar werk vertoond in heel Europa, in de Verenigde Staten, Canada, Australië en Azië. Ze was artist-in-residence bij Kaaitheater in Brussel (2012-2016) en Volksbühne in Berlijn, en is aangesloten bij het netwerk APAP. Ze behaalde een doctoraat in de Choreografie aan UNIARTS / Lund Universiteit in Zweden.

Behalve uit creëren, optreden, schrijven en lezingen geven, bestaat haar praktijk ook uit lesgeven en onderzoek delen via workshops met studenten aan universiteiten en kunstscholen. Ze heeft samengewerkt en opgetreden met Xavier Le Roy, Bojana Cvejic, Jan Ritsema en Boris Charmatz, en geïnvesteerd in collectieve onderzoeksprojecten zoals het kunstenaarsplatform EVERYBODYS (2005-2010), waarvoor ze everybodys publications mee coördineerde, maar ook het opleidingsproject Six Months, One Location (2008) en de performatieve conferentie The Permeable Stage.