Het mysterie van niks en oneindig veel snot

In de voorstelling springen we van de oerknal naar de verre toekomst. Van bomen die groeien van de gassen die wij uitademen en vice versa, naar hoe het ijzer in ons bloed ooit in een supernova is ontstaan. Het gaat over bizarre elementen die pas op het laatste moment besluiten of ze een golf of een deeltje willen zijn. In de voorstelling zien we zelfs dat het niet zo onwaarschijnlijk is dat er ergens anders in het heelal ook een vorm van leven zou kunnen zijn.

Met low-tech, good-old-fashioned, houtje-touwtje-theatermiddelen toveren we de wereld van het immense niks in de hoofden van het publiek.

De voorstelling gaat over hoe nietig de mens en de aarde zijn in dat onmetelijke en schijnbaar oneindig uitdijende heelal, over hoe alles is ontstaan en dat dat bovendien eigenlijk allemaal één groot toeval is.

“Je hebt vast wel eens een prachtige zonsondergang gezien. Of een heldere sterrenhemel die uit ontelbare fonkelende diamanten lijkt te bestaan. Of een schitterend uitzicht vanuit de hoogte over de zee, de bossen of de bergen. En misschien heb je je op zo’n moment wel eens afgevraagd waar die zon, die sterren en die aarde vandaag kwamen. Hoe is ons heelal ontstaan? En waarom is er iets en niet niets? Was dat niet veel logischer geweest? Want waar kan alles zomaar ineens vandaan zijn gekomen? Is er altijd al iets geweest of juist niet? Maar als er nooit niets was, waar komt dat iets dan vandaan? Was er misschien een schepper die ons universum gemaakt heeft? En is die er ook altijd al geweest? Hoe ver terug is altijd eigenlijk? Wat komt er na oneindig? Is oneindig keer oneindig meer dan gewoon oneindig? En als je jezelf opeet, word je dan twee keer zo dik of verdwijn je juist helemaal?”